Vorige week viel me een bericht op over een burenruzie. Die burenruzie was zó uit de hand gelopen, dat de rechter een dwangsom opgelegd had. De eerste vraag is natuurlijk: is de burenruzie dan voorbij? Vermoedelijk niet, te verwachten is dat zo’n ruzie alleen maar erger wordt. In dat geval was het zelfs een dwangsom van een civiele rechter, die is ingeschakeld door één van de beide buren en normaal gesproken zelden of nooit dwangsommen oplegt. Want ook de rechter weet wel dat zo’n maatregel niet de eerste keus is als je wil proberen het geschil op te lossen. In het algemeen is dus het antwoord: je kunt niet veel tegen een rechterlijke dwangsom doen, en nee, het helpt niet bij het échte oplossen van het geschil.

Dwangsom van provincie of gemeente op bedrijf

In mijn eigen praktijk gaat het meestal over dwangsommen die opgelegd worden (of juist niet!) door bestuursorganen, zoals het college van gedeputeerde staten van een provincie of het college van burgemeester en wethouders van een gemeente.

Waarom wordt een dwangsom opgelegd? Omdat het bedrijf of de persoon in kwestie zich niet precies aan de regels houdt (en dat blijft doen), die in de wet of in zijn vergunning zijn opgenomen. Dat kan gaan om opslag of bouwen in strijd met de regels van het bestemmingsplan, of een installatie bij een zwembad die niet precies aan bepaalde regels voldoet, of het uitstoten van stoffen of geuren die (te) hinderlijk zijn voor de omgeving, enzovoorts.

Maar dan is het toch terecht dat zo’n bedrijf of die persoon moet betalen?

Niet altijd. Ik vind namelijk dat ook een bestuursorgaan zich niet meteen mag verliezen in procedures. En zeker niet als het niet nodig is. Natuurlijk moet iedereen zich aan de regels houden. Maar als je dat als bestuursorgaan wil afdwingen, dan moet dat ook zorgvuldig gebeuren. Wat ik veel zie, is dat de overheid zonder al te veel onderzoek overgaat tot de beslissing om juist wel of juist niet handhavend op te treden, waardoor onderdelen vergeten worden of juist zonder goede aanleiding in de lastgeving terecht komen. Of dat de overheid in de lastgeving instructies opneemt die niets met de overtreden regels te maken hebben en/of het verkeerd geformuleerd wordt, waardoor de lastgeving ook nog eens zijn doel voorbij schiet. Ook bij het invorderen van dwangsommen gaat veel mis.

Nou, dan maak ik toch direct bezwaar?

Dat is op zichzelf een goed begin en dus het halve werk. Maar wat ik ook helaas zie is, dat het bezwaarschrift dan eerst door iemand wordt ingediend, die zich niet dagelijks richt op vergunningverlening en handhaving. En dan gaat het onherroepelijk mis. Ik heb regelmatig dit soort dossiers, die ik dan dus alleen nog maar aanneem op het moment dat ik zie dat ik nog meerwaarde kan leveren. Anders begin ik er niet aan. Het hele handhavingstraject is echter zodanig ingewikkeld, dat ik me juist voor kan stellen dat niet iedereen het geheel zomaar overziet. En dus is zelf direct bezwaar maken op zichzelf een goed idee, maar mijn advies blijft dan toch: laat je adviseren door een (ervarings)deskundige en specialist!

Hebt u een dwangsom opgelegd gekregen en/of kreeg u een nota om de dwangsom te betalen?

Bel mij direct. Misschien kan ik u nog helpen. Misschien ook niet. Een snelle blik of een los advies kan u laten zien waar u staat, waarna we gezamenlijk de rest van de marsroute bepalen (als die er nog is). Ik begin in ieder geval niet aan dossiers die bij voorbaat al kansloos zijn. Bel: 085 0030153. Tot horens!